Hoe gebruik je de Reine Ruimte, een vorm van Clean Space?
We beschikken over een mentale “ruimte” voor metaforen, omdat we metaforen hebben “gemaakt” – fictie komt van “facere“, maken – door het overdragen van lichamelijke (= ruimtelijke) gedragspatronen op hersenpatronen (met de nodige tussenstappen). Hersenen ontstaan/ontstonden als orgaan om bewegen te “faciliteren”. Denken – zoals wij doen – is een latere uitvinding. Aan alle gedachten (verleden tijd) gaat bewegen (tegenwoordige tijd) vooraf.
Het is wat ingewikkeld om uit te leggen (merk op, dat uitleggen verwijst naar “ruimte” als metafoor, in het Engels “explain“, wat een anders spelling is van “plane“). Ik doe een poging.
We zijn lichamelijke wezens, die bestaan in wat we noemen ruimte(s). (Ik noem die domeinen, gebaseerd op domus, huis). In het verkennen – van jongs af aan – van ruimte, leren we objecten te (h)erkennen door ze enerzijds te begrenzen – onderscheid maken – en anderzijds te gebruiken.
Onbewust koppelen we de (gemaakte) grenzen aan het gebruiken van die grenzen. Daarbij maken we gebruik van ons lichaam. Je lichaam gedraagt zich ook als een object. We “ontdekken” hoe we zowel ons lichaam kunnen gebruiken als de objecten in die ruimte, door ons te gedragen. Daarmee maken we “ficties”, fictieve objecten “in ons hoofd”. De dingen zelf (Ding an Sich) , het idee van Kant, kunnen we niet “echt” kennen.
De processen van maken van metaforen, modellen of kaarten noem ik “coderen” en je kunt ze niet kennen. Het gebeurt “vanzelf” en “onbewust”, organisch.
Een ander dragen we over aan een orgaan dat we “brein” of “hersenen” noemen. Met (of door) onze hersenen maken we wat ik noem “metafoor-in-gebruik” van het (lichamelijke) ervaren (dat varen is dus ook weer een ruimtelijke metafoor) van en door het gebruiken van dat lichaam. Deze metaforen “bestaan” als mentale modellen, “in je hoofd”.
