Waarom faciliteren?
In één zin: als ik het kon uitleggen, zou ik niet hoeven te faciliteren. Faciliteren heeft één heel groot nadeel: je weet de inhoudelijke uitkomst
niet van te voren. We kunnen wel garanderen dat betrokkenen beter
en meer resultaten zullen bereiken. Maar we weten niet van te voren op welk gebied.
Dat weten alleen de deelnemers.
Meer over faciliteren op het platform voor facilitators: IAF-Benelux, school voor facilitators
En het is niet goed uit te leggen.
Facilitators werken als katalysatoren: ze versnellen de reactie zonder zelf verbruikt te worden.
Zij werken met de betrokkenen, niet alleen met hun kennis, maar vooral met hun relaties en hun belevingen,
hun ervaringen. De meeste kennis is 'tacit', impliciet, onbewust - of beter, onbemerkt -,
zelfs voor kenner.
Faciliteren heeft niet te maken met inhoudelijke kennis over bedrijfsorganisatie,
productiemethode, marketing of financiën. Ook niet met procedures,
richtlijnen en structuren. Faciliteren grijpt in op het hart van
organiseren: passie en wil iets te betekenen voor een ander.
Een innovatieve bank bleek bijvoorbeeld het beste in het kopiëren en verbeteren
van ideeën van anderen. Een expanderend bedrijf in een groeimarkt bleek problemen
te moeten oplossen met de interne organisatie. Een grote dienstverlener zag,
ondanks meer dan honderd verbeterpunten, de behoefte van haar klanten finaal over
het hoofd. Reduceren van administratielasten bleek binnen een paar maanden te
kunnen. Een projectgroep bleek opgezadeld met een totaal onmogelijke opdracht -
iedereen wist het, maar niemand durfde het de directie te vertellen.
Een groep van high-potentials werd geblokkeerd door een ongepland probleem:
kinderopvang. Verassende uitkomsten, iedere keer weer.