Ik ben nu weer terug bij het begin van mijn boek. Zou er ooit een einde aankomen? In ieder geval helpt het mij bij een beter begrip van de materie. We beginnen zelfs met begrijpen.
“Hoe te begrijpen?
U begrijpt iets met uw handen. Toch zeggen we iets te begrijpen, ook wanneer we het niet vast kunnen houden. U begrijpt een idee, en wanneer u het begrijpt zegt u: ‘Ik heb het te pakken!’. U bedoelt dat u het begrip kunt hanteren. Daarin vinden we weer het woord hand. We denken dat we iets met ons hoofd begrijpen, maar we gebruiken woorden die verwijzen naar ons lichaam. We hebben geleerd de lichamelijke gewaarwording te vertalen(!) naar een mentale. Geleidelijk aan komt het mentale begrip in plaats van de lichamelijke ervaring. Toch, denk ik, begrijpen we pas echt, wanneer we iets doen, ermee handelen. Vandaar dat dit boek een metapraxis heet: een beschouwing over de praktijk. Dit boek is als een schriftelijke cursus dansen. Niemand begrijpt dansen uit een boekje. Dansen leert u door doen. En u kan niet eerst proberen te dansen. U leert pas echt begrijpen wanneer u danst, handelt. Maar die handeling gaat vooraf aan het begrijpen. U dient bereid te zijn te handelen zonder eerst alles te begrijpen.”
